Προκαλεί εντύπωση η ωριμότητα της Δημοκρατίας στην Κύπρο, και θλίψη η κατάντια ημών των ελλαδιτών. Στην Κύπρο, όλα τα κόμματα έκαναν με σοβαρότητα δηλώσεις για το θέμα, γίνεται υπεύθυνος διάλογος, συστήνονται επιτροπές, λαμβάνονται αποφάσεις και προγραμματίζονται ενέργειες. Στην ελλαδική μπανανία, το νεοταξικό κατεστημένο αρχικώς επέβαλε συνωμοσία σιωπής, και, τώρα που η αποσιώπηση δεν περνά άλλο, επεδόθη σε εκστρατεία συκοφαντήσεως.
Πάντοτε λέγαμε αν η Μητέρα Ελλάδα θα σώσει την Κύπρο. Η Κύπρος σήμερα σώζει την Ελλάδα!
Δείτε το δημοσίευμα στον «Φιλελεύθερο». Οι Κύπριοι θα γράψουν μόνοι τους αντικειμενικά Ελληνικά σχολικά βιβλία Ιστορίας, επιστρέφοντάς μας πίσω τα νεοταξικά σκουπίδια που τούς στείλαμε.
«Επιστημονική επιτροπή θα αναλάβει τη συγγραφή νέων βιβλίων της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Αυτό αποκάλυψε στον «Φιλελεύθερο» ο υπουργός Εσωτερικών και Παιδείας Νεοκλής Συλικιώτης, σημειώνοντας ότι ήδη το υπουργείο βρίσκεται στα στάδιο της μελέτης. [...] Αφορμή, ο σάλος που προκλήθηκε για τα λάθη και τις σοβαρές παραλείψεις που εντοπίζονται στο νέο βιβλίο που έφτασε από την Ελλάδα για τη Στ' Δημοτικού, «Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια». Για το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου, εξέφρασαν πλήρη διαφωνία εκπρόσωποι των κομμάτων που μίλησαν στον «Φ». Το ΑΚΕΛ μεταξύ άλλων, κάνει λόγο για παραχάραξη της ιστορίας, ενώ ο ΔΗΣΥ ζητά την προσωρινή απόσυρση του. Το ΔΗΚΟ θα θέσει το θέμα στη Βουλή προς συζήτηση, ενώ η ΕΔΕΚ πιστώνει τους εκπαιδευτικούς ότι θα διδάξουν στους μαθητές την ιστορική αλήθεια και μέσα από άλλες πηγές. Όλοι συμφωνούν ότι το εν λόγω σύγγραμμα χρήζει διόρθωσης, ενώ ο Νεοκλής Συλικιώτης εξηγεί ότι θα υπάρξει επικοινωνία με την Ελλάδα. Οι δάσκαλοι με τη σειρά τους, επιρρίπτουν ευθύνες στο υπουργείο και εξηγούν ότι θα έπρεπε να είχε επιδιώξει ενεργό συμμετοχή στην ετοιμασία του επίμαχου συγγράμματος.»
Στην Κύπρο, λοιπόν, κάνουν δηλώσεις κόμματα, υπουργοί, συστήνουν επιτροπές τα υπουργεία κλπ. Ώριμες αντιδράσεις της κοινωνίας. Στην Ελλάδα τίθεται σε λειτουργία ο μηχανισμός αποκλεισμού της άλλης άποψης και πρέπει να φτάσει σε εντυπωσιακά επίπεδα η αντίδραση για να έχει αποτέλεσμα. Αλλά θα τά καταφέρουμε. Παραμένω αισιόδοξος.
...
Άλλες αντιδράσεις από την Κύπρο:
Από την «Σημερινή»:
Ιστορικά... κενά σε δύο τάξεις Δημοτικού
Της Ιστορίας
«Πού είναι οι πνευματικοί άνθρωποι; Πού κρύβονται»;
Από τον «Φιλελεύθερο»:
Παρατηρήσεις στα σχολεία για «Το κυπριακό ζήτημα»
Ιστοριοτύφλωση των παιδιών
Προς Παραχαράκτας
Την ιστορία να αλλάξουμε ή... τα μυαλά μας;
Χαμένοι στη μετάφραση (της ιστορίας)
Αποτάσσω τη μνήμη;
Η ιστορία πρέπει να γίνει πιο... λάιτ
--
Υπογράψτε την διαμαρτυρία για την παραχάραξη της Ιστορίας μας!
Ματαιώστε τον επιχειρούμενο αφελληνισμό των παιδιών μας!
http://www.antibaro.gr/istoria.php
Αντίβαρο
Πάντοτε λέγαμε αν η Μητέρα Ελλάδα θα σώσει την Κύπρο. Η Κύπρος σήμερα σώζει την Ελλάδα!
Δείτε το δημοσίευμα στον «Φιλελεύθερο». Οι Κύπριοι θα γράψουν μόνοι τους αντικειμενικά Ελληνικά σχολικά βιβλία Ιστορίας, επιστρέφοντάς μας πίσω τα νεοταξικά σκουπίδια που τούς στείλαμε.
«Επιστημονική επιτροπή θα αναλάβει τη συγγραφή νέων βιβλίων της σύγχρονης κυπριακής ιστορίας για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Αυτό αποκάλυψε στον «Φιλελεύθερο» ο υπουργός Εσωτερικών και Παιδείας Νεοκλής Συλικιώτης, σημειώνοντας ότι ήδη το υπουργείο βρίσκεται στα στάδιο της μελέτης. [...] Αφορμή, ο σάλος που προκλήθηκε για τα λάθη και τις σοβαρές παραλείψεις που εντοπίζονται στο νέο βιβλίο που έφτασε από την Ελλάδα για τη Στ' Δημοτικού, «Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια». Για το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου, εξέφρασαν πλήρη διαφωνία εκπρόσωποι των κομμάτων που μίλησαν στον «Φ». Το ΑΚΕΛ μεταξύ άλλων, κάνει λόγο για παραχάραξη της ιστορίας, ενώ ο ΔΗΣΥ ζητά την προσωρινή απόσυρση του. Το ΔΗΚΟ θα θέσει το θέμα στη Βουλή προς συζήτηση, ενώ η ΕΔΕΚ πιστώνει τους εκπαιδευτικούς ότι θα διδάξουν στους μαθητές την ιστορική αλήθεια και μέσα από άλλες πηγές. Όλοι συμφωνούν ότι το εν λόγω σύγγραμμα χρήζει διόρθωσης, ενώ ο Νεοκλής Συλικιώτης εξηγεί ότι θα υπάρξει επικοινωνία με την Ελλάδα. Οι δάσκαλοι με τη σειρά τους, επιρρίπτουν ευθύνες στο υπουργείο και εξηγούν ότι θα έπρεπε να είχε επιδιώξει ενεργό συμμετοχή στην ετοιμασία του επίμαχου συγγράμματος.»
Στην Κύπρο, λοιπόν, κάνουν δηλώσεις κόμματα, υπουργοί, συστήνουν επιτροπές τα υπουργεία κλπ. Ώριμες αντιδράσεις της κοινωνίας. Στην Ελλάδα τίθεται σε λειτουργία ο μηχανισμός αποκλεισμού της άλλης άποψης και πρέπει να φτάσει σε εντυπωσιακά επίπεδα η αντίδραση για να έχει αποτέλεσμα. Αλλά θα τά καταφέρουμε. Παραμένω αισιόδοξος.
...
Άλλες αντιδράσεις από την Κύπρο:
Από την «Σημερινή»:
Ιστορικά... κενά σε δύο τάξεις Δημοτικού
Της Ιστορίας
«Πού είναι οι πνευματικοί άνθρωποι; Πού κρύβονται»;
Από τον «Φιλελεύθερο»:
Παρατηρήσεις στα σχολεία για «Το κυπριακό ζήτημα»
Ιστοριοτύφλωση των παιδιών
Προς Παραχαράκτας
Την ιστορία να αλλάξουμε ή... τα μυαλά μας;
Χαμένοι στη μετάφραση (της ιστορίας)
Αποτάσσω τη μνήμη;
Η ιστορία πρέπει να γίνει πιο... λάιτ
--
Υπογράψτε την διαμαρτυρία για την παραχάραξη της Ιστορίας μας!
Ματαιώστε τον επιχειρούμενο αφελληνισμό των παιδιών μας!
http://www.antibaro.gr/istoria.php
Αντίβαρο
Το κατάντημα τής πολιτικής εν Ελλάδι, όπως καυτηριάζεται ανελέητα από την γραφίδα του καθηγητού Χρήστου Γιανναρά. (Υποθέτω ότι θα αναρτηθεί και αυτή η καταπληκτική επιφυλλίδα στο «Αντίβαρο», αλλά τήν δημοσιεύω και εγώ εδώ, διότι αξίζει να προσεχθεί.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο «ευρωπαϊκόν» και το «αμερικανικόν»
Tου Xρήστου Γιανναρά
(«Η Καθημερινή», 11 Φεβ. 2007)
Παρακαλώ τον αναγνώστη να θυμηθεί –ή να ερευνήσει και πιστοποιήσει: Από το 1974 ώς σήμερα, υπήρξε ποτέ κριτική αντίρρηση, επιφύλαξη ή ενδοιασμός του κόμματος της «Νέας Δημοκρατίας», για την πολιτική που επαγγελλόταν ή ασκούσε το «ΠΑΣΟΚ» στην παιδεία; Από το 1981 και μετά, όταν το «ΠΑΣΟΚ» ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, οι αλλαγές που επέφερε στο σύστημα της Εκπαίδευσης, σε όλες τις βαθμίδες της, ήταν κυριολεκτικά σαρωτικές, ανατρεπτικές κάθε προηγούμενης πρακτικής και θεωρίας. Ακούστηκε ποτέ, έστω για κάποια ή κάποιες από αυτές τις αλλαγές, κριτική αντίρρηση, επιφύλαξη και ενδοιασμός του κόμματος της «Νέας Δημοκρατίας»;
Ελάχιστοι δάσκαλοι όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης και μετρημένοι στα δάχτυλα δημοσιογράφοι (όπως ο αλησμόνητος Κωνσταντίνος Καλλιγάς) στάθηκαν, στα χρόνια εκείνης της αδίστακτης μονοτροπίας, με κριτική εγρήγορση απέναντι στα όσα τερατούργησε το «ΠΑΣΟΚ» στον χώρο της παιδείας. Οι σκόρπιες φωνές τους ήταν η μόνη εκπαιδευτική αντιπολίτευση όλα εκείνα τα χρόνια. Η «Νέα Δημοκρατία» ούτε μιλούσε ούτε λαλούσε, σαν να ζούσε σε άλλον πλανήτη, άσχετη, προκλητικά αμέτοχη και βουβή για βλάβες ανήκεστες στην εκπαίδευση, στη γλώσσα, στην ιστορική συνείδηση του λαού.
Δεν πρόβαλε αντίσταση η «Νέα Δημοκρατία» για τη ρήξη και διακοπή της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού, της γραφής του και της γλώσσας του: συναίνεσε στη στανική επιβολή του μονοτονικού και δεν αντέδρασε στην κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων. Εμεινε παγερά αδιάφορη για την εξάλειψη κάθε ιεραρχίας στον χώρο της εκπαίδευσης, κάθε ελέγχου και αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου. Δεν ψέλλισε την παραμικρή αντίρρηση ή επιφύλαξη για τον μεθοδικό αφελληνισμό και την απάλειψη κάθε αναφοράς στη μεταφυσική παράδοση και ευσέβεια του λαού από τα αλφαβητάρια του Δημοτικού, ούτε για τη διαστροφική μεθόδευση εισαγωγής του κομματικού συνδικαλισμού στα σχολειά. Βουβή και άφωνη για την κατάλυση κάθε ακαδημαϊκής λογικής στα πανεπιστήμια για την υποταγή της λειτουργίας τους στις συνδικαλιστικές προτεραιότητες του διαβόητου νόμου - πλαισίου του 1982, που εξαχρείωσε διαλυτικά θεσμούς και λειτουργίες των Ανώτατων Ιδρυμάτων της χώρας.
Η «Νέα Δημοκρατία» δεν είχε πολιτική για την παιδεία, γιατί είναι κόμμα που δεν είχε ποτέ θεωρητική ραχοκοκαλιά, κοινωνικό όραμα, κριτήρια για την ανθρώπινη ποιότητα και καλλιέργεια. Γι’ αυτό και δεν διανοήθηκε να αντισταθεί στον «κοινωνικό μετασχηματισμό» που το «ΠΑΣΟΚ» εξήγγειλε και πραγμάτωσε, στη λοιμική του αμοραλισμού και μηδενισμού που ο «μετασχηματισμός» εμπέδωσε σαν φενακισμένη «δημοκρατία» και «πρόοδο». Τριάντα τρία ολόκληρα χρόνια το κόμμα της «Ν.Δ.» πρέπει να έπεισε και τους πιο ψυχαναγκαστικά εξαρτημένους οπαδούς του ότι δεν πιστεύει σε τίποτα, δεν οραματίζεται τίποτα, δεν έχει ούτε αίσθηση πατρίδας ούτε αίσθηση ιερού, θέλει την απόλαυση της εξουσίας και μόνο.
Αδικη υπερβολή; Μα, δεν έχει ο αναγνώστης παρά να ανατρέξει στη μόλις πριν ελάχιστες μέρες δήλωση, ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων (26-1-2007) της υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων σχετικά με το διαβόητο, εξευτελιστικών παραποιήσεων της ελληνικής Ιστορίας, βιβλίο της ΣΤ΄ τάξης του δημοτικού. Δεν χρειάζεται σχολιασμό ή δήλωση, είναι από μόνη της αναιδημόνως αποκαλυπτική – μέτρο για να επαληθεύσει ο αναγνώστης αν πραγματικά, στην πολιτική πράξη, η «Νέα Δημοκρατία» αρνείται ή όχι κάθε αίσθηση πατρίδας, κάθε σεβασμό της Ιστορίας.
Η κυρία υπουργός Παιδείας είναι από τους χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της καινούργιας πολιτικής «ελίτ» που προέκυψε από τον πασοκικό «κοινωνικό μετασχηματισμό». Ο μετασχηματισμός βασίστηκε αρχικά στην ιδεολογία και στα στελέχη της «συνασπισμένης» Αριστεράς (στις «προοδευτικές δυνάμεις») με στόχο τον «εκδημοκρατισμό» της Παιδείας και της κοινωνίας. Διαμορφώθηκε, με όρους καριέρας, μια ιδεολογικοπολιτική «ελίτ» που ηγεμόνευσε (και ηγεμονεύει ώς σήμερα) χωρίς αντίπαλο δέος, σε κάθε πτυχή του δημόσιου βίου σχετική με την Παιδεία, τον «πολιτισμό», την πληροφόρηση.
Ομως, με διαδικασίες ή συγκυρίες που μόνο ερευνητική διατριβή θα μπορούσε να εντοπίσει, αυτή η ηγεμονεύουσα «ελίτ» άρχισε να εμφανίζει μιαν εκπλήσσουσα σύγκλιση με απόψεις, προτεραιότητες και αξιολογικές εκτιμήσεις των υπέρμαχων της λεγόμενης (μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης) «Νέας Τάξης» πραγμάτων. Διαπλέχθηκε η «ελίτ» με πρόσωπα από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, κατέληξε να είναι ένα ποτ-πουρί διασημοτήτων που ανήκουν στις πιο αντιθετικές πολιτικές παρατάξεις – από τη «συνασπισμένη» Αριστερά ώς τον ακραίο Νεοφιλελευθερισμό. Εμφανίζουν όμως μιαν εκπληκτικά πειθαρχημένη ομογνωμία όταν πρόκειται για ιδεολογικές θέσεις του ΝΑΤΟ (τουλάχιστον όπως τις εξέφρασε ο πολύς Χάντινγκτον) και της στρατηγικής των ΗΠΑ.
Ηταν και είναι όλοι τους υπέρμαχοι του Σχεδίου Ανάν. Ολοι τους φανατικά αντι-Σέρβοι. Ολοι υπέρ του αδιάλλακτου χωρισμού Εκκλησίας και κράτους. Υπέρ της απάλειψης του θρησκεύματος από τις ταυτότητες. Υπέρ των οποιωνδήποτε παραχωρήσεων προς την Τουρκία. Υπέρ της «διόρθωσης» των σχολικών βιβλίων της Ιστορίας ώστε να μην «προκαλούνται» οι Τούρκοι. Ολοι τους υπερασπίζουν τα «δίκαια» του κράτους των Σκοπίων και χλευάζουν την ευαισθησία των Ελλήνων για το όνομα «Μακεδονία». Ολοι φανατικά υπέρμαχοι των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Κ.λπ., κ.λπ.
Είναι ευκολότατο για τον νοήμονα (και επαρκούς μνήμης) αναγνώστη να εντοπίσει ποια υπουργεία κατέχει η «ελίτ» στη σημερινή κυβέρνηση, ποια και πότε στις προηγούμενες κυβερνήσεις. Ποιες καίριες θέσεις τής έχουν προσφερθεί στον κεντρικό εκπαιδευτικό σχεδιασμό και στην κρατική διαχείριση του «πολιτισμού». Ποιες εφημερίδες είναι πειθήνιοι εκφραστές της και ποιες αλώνονται μεθοδικά και ανεπαισθήτως. Ποιες «επιτελικές ομάδες» (Think Tank) και ποια τηλεοπτικά κανάλια την υπηρετούν. Ισως στη στρατηγική της «ελίτ» να περιλαμβάνεται και η συντήρηση, με κάθε θυσία, του «πολυσυλλεκτικού» χαρακτήρα των κομμάτων εξουσίας. Ετσι μπορεί να καταλαμβάνει η «ελίτ» σε οποιαδήποτε κυβέρνηση τα υπουργεία που την ενδιαφέρουν.
Σκέψου, αναγνώστη να ξαναγυρνούσε η Ελλάδα στην αφελή αθωότητα της πρώτης μετεπαναστατικής περιόδου, όταν τα πολιτικά κόμματα ονομάζονταν ευθαρσώς: το «αγγλικόν», το «γαλλικόν», το «ρωσικόν». Σκέψου, πόση ειλικρίνεια και ποια δυναμική θα αποκτούσε το πολιτικό μας σύστημα σήμερα, αν αυτοδιαλύονταν τα «πολυσυλλεκτικά» (συμβατικά και ασπόνδυλα) κόμματα και τα στελέχη τους αναδιανέμονταν στις δύο πραγματικά υπαρκτές διαφοροποιημένες παρατάξεις: Το «ευρωπαϊκόν ή ελληνοκεντρικόν» και το «αμερικανικόν» κόμμα.
Και ένα ακόμη καταπληκτικό άρθρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μυστική ιστορία
Του Αποστόλου Διαμαντή
("Lifo", 8 Φεβ. 2007)
Ορθώς αποφάσισε [η υπουργός Παιδείας] να στείλει πίσω το βιβλίο Ιστορίας στους συγγραφείς του νατο διορθώσουν. Δεν είναι δυνατόν τα παιδάκια του Δημοτικού να διδάσκονται μια αφυδατωμένη εθνική-βαλκανική ιστορία.
Το θέμα που προέκυψε με τα σχολικά βιβλία Iστορίας είναι ιδιαίτερα σοβαρό. Η υπουργός Παιδείας πολύ ορθώς αποφάσισε να στείλει πίσω το βιβλίο στους συγγραφείς του, να το διορθώσουν. Και πολύ κακώς, κατά τη γνώμη μου, αντιδρά κάποια μερίδα ιστορικών, μαζί με γνωστούς υστερικούς αντι-εθνικιστές. Διότι δεν είναι δυνατόν τα παιδάκια του Δημοτικού να διδάσκονται τις όποιες γνώμες του όποιου ιστορικού ανέλαβε να γράψει το βιβλίο, και να υφίστανται τις όποιες πολιτικές στοχεύσεις των χρηματοδοτούμενων ερευνητικών προγραμμάτων για μια αφυδατωμένη εθνική-βαλκανική ιστορία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ελληνοαλβανικός πόλεμος του 1940 περνάει σε ένα βιβλίο 150 σελίδων με μία μόνο σελίδα, χωρίς καθόλου κείμενο, με ένα απόσπασμα μικρό του Άξιον Εστί! Η σφαγή του ελληνικού πληθυσμού της Σμύρνης το 1922 παρουσιάζεται απλώς ως ένα ζήτημα συνωστισμού στην παραλία, και το οθωμανικό παιδομάζωμα ως μια αποτελεσματική οθωμανική πρακτική. Ο αποφασιστικός ρόλος του κλήρου στην Επανάσταση του 1821 απουσιάζει εντελώς, ενώ τα κοινοτικά και εκκλησιαστικά προνόμια που έδωσαν οι Οθωμανοί στους υπόδουλους εμφανίζονται ως μια πολιτική που οδήγησε στην αρμονική συμβίωση Ελλήνων και Τούρκων, έτσι ώστε το '21 να μοιάζει περίπου ως σκέτος παραλογισμός, για να μην πούμε και ως εκδήλωση ενός πρώιμου εθνικισμού.
Θα μου πείτε, γιατί τα γράφουν αυτά τα πράγματα; Διότι αυτό επιτάσσει η παγκοσμιοποίηση. Η πολιτική νέα διεθνής τάξη, που επιβάλλει πρώτα απ' όλα την ελληνοτουρκική προσέγγιση, την αποδυνάμωση των βαλκανικών εθνών και, εν τέλει, την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρώπη. Επομένως όλα αυτά πρέπει να γίνουν χωρίς να προβάλλονται εθνικές αντιρρήσεις, χωρίς ο λαός να διαμαρτύρεται. Η εθνική ιστορία, η παράδοσή μας δηλαδή, πρέπει να ξαναγραφτεί αποστειρωμένη, χωρίς αντιοθωμανικές αιχμές, ώστε να δεχθούν οι βαλκανικοί λαοί αδιαμαρτύρητα τη νέα πραγματικότητα.
Ένας από τους πλέον επιθετικούς αστέρες αυτής της νέας, λάιτ ιστοριογραφίας, που θέλει να παρουσιάσει το οθωμανικό παρελθόν ως παράδεισο, ο Βρετανός Μαρκ Μαζάουερ, δεν διστάζει να δηλώσει στην Κατερίνα Σχινά της «Ελευθεροτυπίας» πως κάνει ιστορία «...επειδή πιστεύει ότι μπορεί να συμβάλει στους πολιτικούς προβληματισμούς του παρόντος». Ποιοι είναι αυτοί οι προβληματισμοί; Ο ίδιος το ξεκαθαρίζει μια χαρά: «Η ενασχόληση, σήμερα, με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τις σχέσεις ανάμεσα στα έθνη που συμπεριλάμβανε, είναι μια συμβολή στον προβληματισμό που συνεχίζεται στην Ευρώπη από τον πόλεμο της Βοσνίας και εντεύθεν – σχετικά με την εθνοκάθαρση, τον εθνικισμό, τις πολυπολιτισμικές κοινότητες κ.λπ. Η οθωμανική περίοδος υπήρξε μια εποχή ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και εύγλωττη» (!)
Αλίμονο. Πολύ ενδιαφέρουσα. Τόσο, που από το πολύ ενδιαφέρον –κατά τη διάρκειά της δηλαδή– είχαμε περίπου 100 επαναστατικά κινήματα των υποδούλων Ελλήνων και άλλων Βαλκανίων. Και πολύ εύγλωττη, κατά τον κ. Μαζάουερ, διότι αποτελεί παράδειγμα πολυπολιτισμικότητας για τη σημερινή Ευρώπη! Ο προφανής και ιδιαίτερα αφελής πολιτικός στόχος, το να ξαναμπούμε δηλαδή ως Ελλάδα σε ένα νεο- οθωμανικό πλαίσιο, δεν κρύβεται. Αλλά δεν μας λέει ο κ. Μαζάουερ, γιατί να πάρουμε ως παράδειγμα πολυεθνικής συμβίωσης το οθωμανικό και όχι το ρωμαϊκό ή και το βυζαντινό, που είναι δικό μας –ελληνικό– και ασφαλώς έχει μεγαλύτερη ιστορική συνάφεια με τον δυτικό πολιτισμό; Ο ίδιος συγγραφέας μάλιστα κυκλοφόρησε πρόσφατα το έργο του για τη Θεσσαλονίκη, την οποία εμφανίζει ως πολυεθνική και καθόλου ελληνική πόλη, με το μη σοβαρό επιχείρημα ότι ο ελληνισμός της Θεσσαλονίκης ήταν ανάμεσα στον 16ο και 18ο αιώνα το 1/3 του συνολικού πληθυσμού. Ήταν. Μόνον που στους υπόλοιπους 18 αιώνες ήταν ανέκαθεν –και είναι και σήμερα, δυστυχώς– μια πόλη με συμπαγή ελληνικό πληθυσμό. Αλλά ακόμη και στον 17ο και 18ο αιώνα, ακόμη και τότε, στην οθωμανική και μόνον περίοδο, από πνευματική και οικονομική άποψη ο ελληνισμός ήταν κυρίαρχος, παρά τα αριθμητικά πληθυσμιακά δεδομένα.
Αυτά μπορεί βεβαίως να φαίνονται κάπως φαιδρά, πιο σοβαρό όμως είναι το ερευνητικό βοήθημα που δίνεται στους δασκάλους μας, το οποίο γράφεται από βούλγαρους, τούρκους, ρουμάνους και έλληνες ιστορικούς, και το οποίο χρηματοδοτεί η Κοντολίζα Ράις, καθώς και οι Γερμανός και Άγγλος υπουργοί Εξωτερικών. Με χρήματα των υπουργείων αυτών, βρέθηκαν φυσικά πρόθυμοι ιστορικοί να παραχαράξουν τη βαλκανική εθνική ιστορία και να ετοιμάσουν νέες Γιουγκοσλαβίες, αυτή τη φορά όμως χωρίς βόμβες. Με τον ευνουχισμό της ιστορικής μνήμης.
Φυσικά οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν είναι δικαιολογημένες, και η διόρθωση του βιβλίου –καθώς και η απόσυρση του αμερικανικού εκπαιδευτικού βοηθήματος– δεν έχει καθόλου να κάνει με λογοκρισία. Διότι εδώ δεν μιλάμε για ένα βιβλίο που γράφει κάποιος και το βγάζει στην αγορά. Μιλάμε για σχολικό βιβλίο, το οποίο εγκρίνει ή δεν εγκρίνει το υπουργείο. Το οποίο εκφράζει την κοινωνία των πολιτών, το λαό δηλαδή. Επομένως το υπουργείο δεν είναι καθόλου υποχρεωμένο να υποκύπτει στη γνώμη ενός ή δέκα ή εκατό ιστορικών. Κι εγώ πανεπιστημιακός ιστορικός είμαι, και, αν μου έδιναν την εντολή να γράψω, άλλα θα έγραφα. Και όχι μόνον εγώ. Πολλοί έλληνες ιστορικοί θα έγραφαν εντελώς άλλο βιβλίο. Επομένως λογοκρισία καμία δεν υφίσταται. Εκείνο που υφίσταται είναι η αντίσταση του λαού να δεχθεί αδιαμαρτύρητα το βιασμό της ιστορίας του, επειδή αυτό επιτάσσει η Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Λογοκρισία υπάρχει όταν βγάλεις ένα βιβλίο και στο απαγορεύσουν. Η διδασκαλία της Ιστορίας στα σχολεία όμως είναι υπόθεση της κοινωνίας, όχι των επιστημόνων. Όχι των αυθεντιών. Εξάλλου η Ιστορία δεν είναι ποτέ μία. Άλλη Ιστορία γράφω εγώ, άλλη γράφει ο Αμερικανός ή ο Τούρκος. Το να θέλεις να γράψεις μία Ιστορία για όλους, αυτό είναι ο ορισμός του φασισμού. Της πολιτισμικής ισοπέδωσης. Η Ιστορία όμως δεν είναι Χημεία, να βάλεις δύο μέρη υδρογόνου και ένα οξυγόνου και να βγάλεις νερό. Η ιστορία είναι πρώτα απ' όλα η συλλογική συνείδηση, η βιωμένη μνήμη του λαού. Αυτή δεν μπορείς να τή βιάζεις επειδή έτσι σου είπανε στην Οξφόρδη. Επειδή έτσι θέλει ο Μπλερ και ο Ερντογάν. Οι αντιδράσεις όμως είναι ήδη πάρα πολλές για να αγνοηθούν, και μπράβο σ' αυτούς που έθεσαν ευθαρσώς το ζήτημα στη Βουλή.
Εξάλλου αυθεντίες δεν υπάρχουν σήμερα, στον 21ο αιώνα. Οι ιστορικοί δεν είναι αυθεντίες στις οποίες πρέπει ο κόσμος να υποκλίνεται άνευ όρων. Αυθεντίες υπήρχαν μόνον στο μεσαίωνα. Εδώ δόθηκαν μάχες και μάχες να ξεφύγουμε από την τυραννία των αυθεντιών και να περάσουμε στην κριτική σκέψη – θα υποκύψουμε σήμερα σε μια δράκα ιστορικών που παίζουν το παιχνίδι των Αμερικανών και θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε την ελληνική ιστορία και να μας παρουσιάσουν το '21 ως ιστορικό λάθος και το ελληνικό έθνος ως δημιούργημα των τελευταίων ετών; Αυτά να πάνε να τα πουν σε τίποτα κορόιδα. Διότι εδώ είναι Ελλάδα, και έχουσιν γνώσιν οι φύλακες. Η κοινωνία με τα όργανά της θα αποφασίσει ποια ιστορία θα διδάσκονται τα παιδιά της. Δεν θα το αποφασίσει αυτό ο κάθε ιστορικός στο σπίτι του.
Ο μεγάλος αρχιτέκτονας Αριστομένης Προβελέγγιος είπε κάποτε πως «Ιστορία γράφεις όταν έχεις συνείδηση». Φαίνεται ότι, μαζί με το φιλότιμο, χάθηκε και η συνείδηση για κάποιους νεοέλληνες ιστορικούς.
Ἔξοχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήὉ καθηγητὴς τοῦ Παντείου Παναγιώτης Ἤφαιστος ἔχει ἀσχοληθεῖ ἐπισταμένως μὲ τὸ πῶς παίζεται τὸ παιχνίδι στοὺς χώρους αὐτούς:
Η διαμάχη για τα βιβλία ιστορίας και οι πανεπιστημιακοί
(Αναρτημένο επίσης εδώ.)
Το διασώζω για μελλοντική χρήση!
ΑπάντησηΔιαγραφή