Γράφει ο... προσβεβλημένος Ανδρέας Ανδριανόπουλος:«Προσβάλλομαι σαν Ελληνας πολίτης από τις εξελίξεις στο ζήτημα του βιβλίου Ιστορίας της Στ' Δημοτικού. Μια εξειδικευμένη επιστημονική ομάδα, κατόπιν διαγωνισμού, αναλαμβάνει [σ.σ. αδιαφανώς και μέσω κρατικής διαπλοκής] τη συγγραφή ενός εγχειριδίου ιστορίας. [...] Αντί για τους ειδικούς, εκπαιδευτικούς και ιστορικούς [σ.σ. μία συγκεκριμένη κλίκα αυτών, μάλλον, την... Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ], για την τύχη του βιβλίου έπαιξαν ρόλο οι άσχετοι. [...] Διότι τέτοιοι πραγματικά είναι [...] ακόμη και η Ακαδημία Αθηνών [!!!]»
Ακούμε, πράγματι, όλες αυτές τις μέρες την μπούρδα ότι «η επιλογή των σχολικών βιβλίων δεν αφορά την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά αποκλειστικά τους ειδικούς [σ.σ. δηλαδή την δική μας κλίκα, όχι όλους] επιστήμονες». Λάθος.
Πρώτον, στην δημοκρατία, τους επιστήμονες αφορά η συγγραφή· η επιλογή αφορά τους πολίτες. Τον πόλεμο τον διεξάγουν οι στρατιωτικοί· την κήρυξή του αποφασίζουν (διά της κυβερνήσεως) οι πολίτες. Τις πολιτικές θεωρίες αναπτύσσουν και μελετούν οι πολιτικοί επιστήμονες· κυβερνούν όμως (διά της κυβερνήσεως) οι πολίτες.
Δεύτερον και σημαντικότερον, οι ειδικοί για την μόρφωση των παιδιών είναι οι γονείς τους και οι δάσκαλοι.
Αναρωτιόμουν, όμως, ποια ήταν η μεγαλύτερη μπούρδα του Ανδριανόπουλου - διότι για να απαντήσει κανείς σε όλες τις μπούρδες που κατάφερε να χωρέσει σε μία μόνον σελίδα, χρειάζεται ολόκληρος τόμος.
Η μεγαλύτερη γελοιότης, λοιπόν, του Ανδριανόπουλου, είναι ότι παριστάνει τον φιλελεύθερο! Ο Ανδριανόπουλος είναι στην πραγματικότητα συντηρητικός εξουσιαστής και κρατικιστής.
Πράγματι, οι πλέον προχωρημένοι οπαδοί του φιλελευθερισμού στην Ευρώπη υποστηρίζουν ότι τα σχολικά βιβλία πρέπει να επιλέγονται ελεύθερα, σε κάθε σχολείο χωριστά, από τους καθηγητές και τον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων.
Στην Ελλάδα δεν έχει εφαρμοσθεί η ελεύθερη επιλογή σχολικών βιβλίων. (Εφαρμόζεται νομίζω στην Ιταλία.) Τουλάχιστον, όμως, ισχύει ακόμη εν μέρει (και ίσχυσε τελικώς στην περίπτωση του βιβλίου Ιστορίας) η άποψη ότι για την μόρφωση των παιδιών μας λόγο έχει η κοινωνία (με τις συμβουλές των κοινά αποδεκτών ειδικών υψηλού κύρους, όπως η Ακαδημία).
Ο Ανδριανόπουλος είναι πολύ πιο συντηρητικός αντι-φιλελεύθερος εξουσιαστής, ακόμη και από τα ισχύοντα σήμερα εν Ελλάδι. Ζητά η μόρφωση των παιδιών μας να αποφασίζεται από μια ανεξέλεγκτη, διαπλεκόμενη κλίκα δήθεν «ειδικών», επιλεγείσα και προτιμηθείσα από άλλους, διαφορετικών απόψεων ειδικούς, μέσω αδιαφανών κρατικών μηχανισμών! Την οποία διαπλεκόμενη κλίκα δεν δικαιούνται να ελέγχουν, ούτε καν όταν παραβιάζει απροκάλυπτα την σύμβαση εργασίας της, ούτε οι ενδιαφερόμενοι γονείς και δάσκαλοι, ούτε οι σχολικοί σύμβουλοι και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ούτε η Ακαδημία ούτε το Υπουργείο Παιδείας! Και αυτό το πράγμα ο Ανδριανόπουλος τό ονομάζει «φιλελευθερισμό»!
Το ότι βεβαίως ο στυγνός θατσερικός νεοσυντηρητικός Ανδριανόπουλος και οι νεοφιλελεύθεροι Μανδραβέλης, Ν. Δήμου κ.λπ. ταυτίζονται απολύτως με τους «προοδευτικούς» «αριστερούς» «Ιούς», Λιάκο, Ρεπούση, Φραγκουδάκη, Δραγώνα, Γιαννουλόπουλο, Ηρακλείδη, Τρεμόπουλο, Δημητρά, Νακρατζά, ΣΥΡΙΖΑ, είναι αποκαλυπτικό για τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, των ροζ αριστερών, των προοδευτικάριων ψευτοδιανοουμένων και των αναρχοκουκουλοφόρων ομάδων κρούσης τους, στο πλευρό του κεφαλαίου, του διεθνούς καπιταλισμού και της νέας τάξεως.
